Co prawda Patryk Dudek nigdy nie pojawił się na liście startowej oficjalnych zawodów speedrowerowych, jednak można go nieraz zauważyć na stadionie przy ul. Wyszyńskiego w Zielonej Górze w roli widza. Sam DuZers także miał okazję doświadczyć czym jest jazda na rowerze speedrowerowym.

Jak zaczęła się Twoja przygoda ze speedrowerem?
– Powstała bodajże jakaś osiedlowa liga, gdzie można było startować na swoich rowerach, góralach. Odkręcało się hamulce i przerzutki. Wystartowałem w paru zawodach w barwach jednej z drużyn, później dostałem tzw. „kozę”. Przejechałem taki letnio-wakacyjny sezon, zajęliśmy bodajże trzecie miejsce i to było tyle. Później była szansa zrobienia licencji i jechania na Brązowy Kask do Gniezna, jednak odpuściłem ten temat i tak się zakończyła moja przygoda.

Speedrower był jakiś bodźcem, który pchnął Cię do żużla czy zadziałały tradycje rodzinne?
– Po prostu chęć bycia żużlowcem zadziałała. Czy to grałem w piłkę, czy brałem udział w szkolnych zawodach lekkoatletycznych to była tylko przygoda.

Zachęciłbyś ludzi do uprawiania tego sportu?
– Na pewno rywalizacja jest bardzo duża w speedrowerze. Nieraz oglądam chłopaków. Walka na łokcie, tam agresja jest naprawdę potrzebna. Jeśli ktoś takie coś lubi to zapraszam.

Masz jakiś kontakt z ludźmi z którymi się ścigałeś?
– Ciężko powiedzieć, ponieważ to było sześć, siedem lat temu. Wiem, że chłopaki próbowali zrobić karierę w ZKS-ie (Zielonogórski Klub Speedrowerowy – dop. red.), ale chyba im się nie udało. Wiem, że czasem przychodzą. Nie mam takiego kontaktu ze wszystkimi speedrowerowcami, można powiedzieć, że w ogóle nie mam, ale jesteśmy na „cześć-cześć” i jeśli jest taka szansa to chwilę porozmawiam, bo w sezonie ciężko jest mi ich zobaczyć.