Artykuły
Zapraszamy Państwa na dwuczęściową historię dotyczącą historii międzynarodowych finałów z udziałem najlepszych par świata. W pierwszej części opiszemy historię składającą się na lata, kiedy oficjalnie organizowano Mistrzostwa Świata Par (1970-1993) oraz wcześniejsze nieoficjalne MŚP (1968-1969). W kolejnej opiszemy późniejsze lata, w których miały miejsce parowe ściganie. Zapraszamy do lektury!!!
Historia parowego ścigania o tytuł najlepszej pary świata sięga roku 1968. Wtedy to na torze w Kempten (w ówczesnej Republice Federalnej Niemiec) po raz pierwszy odbyły się zawody parowe z udziałem żużlowych reprezentacji. Zawody nie miały jeszcze rangi oficjalnej, ale wtedy triumfowali Szwedzi z Ove Fundinem i Torbjörnem Harryssonem w składzie. Jeszcze tylko późniejsza edycja nie została uznana przez FIM za oficjalną.
Pierwsze oficjalne Mistrzostwa Świata Par odbyły się w 1970 r. w szwedzkim Malmö. Jako pierwszym na kartach historii tytuł mistrzowski zapisano Nowozelandczykom - Ivanowi Maugerowi i Barry'emu Briggsowi. Choć dobra jazda Mariana Spychały i Pawła Mirowskiego w kwalifikacjach w jugosłowiańskim Mariborze dała Nam kwalifikację do finału - to Polska w nim nie wystartowała. Wszystko to za sprawą ówczesnych działaczy GKSŻ, którzy nie zgodzili się na udział biało-czerwonej husarii w finale. Rok później za to finał parowych mistrzostw świata odbył się na torze w Rybniku. Był to zarazem pierwszy finał z udziałem Naszej reprezentacji. I to w tym finale, jedyny raz w historii biało-czerwoni zwyciężyli w deblowym czempionacie. Andrzej Wyglenda i Jerzy Szczakiel zwyciężyli we wszystkich biegach w stosunku 5:1, co w historii tych zawodów zdarzyło się tylko dwukrotnie (wyczyn powtórzyli Amerykanie w 1982 roku - dod. aut.).
Na kolejny medal biało-czerwonych musieliśmy czekać do 1973 r., kiedy to Zenon Plech i Zbigniew Marcinkowski stanęli na najniższym stopniu podium w szwedzkim Borås. Kolejny medal Polacy wywalczyli dwa lata później, kiedy to finał odbył się we Wrocławiu. Edward Jancarz i Piotr Bruzda musieli uznać jednak tylko wyższość Szwedów, którzy wspólnie z Anglikami dominowali w latach 70. w parowej rywalizacji. Kolejne dwa finały okazały się pasmem rozczarowań. Najpierw w Eskilstunie - Edward Jancarz wspólnie z Zenonem Plechem zamknęli finałową tabelę, natomiast rok później Polaków zabrakło w finale, gdyż Edward Jancarz z Markiem Cieślakiem nie przebrnęli przez eliminacje w Lonigo. W 1978 r. finał MŚP odbył się natomiast w Chorzowie. Tam z kolei Nasza reprezentacja zajęła piątą pozycję. Warto nadmienić, że w latach 1972-1978 złote medale wisiały na szyjach Szwedów lub Anglików.
W 1979 r. z kolei po raz pierwszy w historii w rywalizacji par zwyciężyli Duńczycy, a miało to miejsce przed ich własną publicznością w Vojens. Historyczny, debiutancki triumf reprezentantom Kraju Hamleta dali Ole Olsen i Hans Nielsen. Trzecie miejsce we wspomnianym turnieju zajęła Polska reprezentowana przez Edwarda Jancarza i Zenona Plecha. Rok później natomiast w jugosłowiańskim Krsko - biało-czerwoni zajęli tym razem drugą pozycję, tuż za plecami Anglików. Nasz kraj reprezentowali brązowi medaliści z Vojens. W 1981 r. z kolei ponownie mieliśmy okazję zobaczyć finał MŚP na polskiej ziemi. Tak jak trzy lata wcześniej - areną zmagań najlepszych par globu był Stadion Śląski. Po raz pierwszy w historii najlepszą parą świata zostali Amerykanie w postaci Bruce'a Penhalla i Bobby'ego Schwartza. W tych zawodach Polska w postaci tradycyjnie już Jancarza i Plecha, zajęła najniższy stopień podium. W latach 1982-1984 Polska nie zakwalifikowała się do żadnego z finałów, odpadając w półfinałach. Rok 1982 ponownie należał do reprezentacji USA, a kolejnie dwie edycje - do Anglików.
W 1985 r. finał MŚP ponownie zawitał do Polski, tym razem tak jak 14 lat wcześniej - do Rybnika. Niestety, zmagania o medal zakończyły się dla Naszej reprezentacji totalnym niepowodzeniem, gdyż Andrzej Huszcza i Grzegorz Dzikowski zajęli w rybnickim finale ostatnią, siódmą pozycję. W zawodach tych triumfowali Duńczycy, którzy nie schodzili z najwyższego stopnia podium do 1991 r.
Od 1986 r. zmieniono formułę zawodów. Tym razem zamiast - tradycyjnie 7 par, w każdych zawodach ścigało się po 9 par. Jednak i nowy format nie pomógł Orłom w osiąganiu sukcesów. Na finał w zachodnioniemieckim Pocking nasza kadra nie zakwalifikowała się, natomiast w latach 1987-1989 finałowe zmagania regularnie kończyliśmy na ostatnim, dziewiątym miejscu. Ostatni wspomniany finał odbył się w Lesznie.
Kolejne edycje również kończyły się powodzeniem. W 1990 r. reprezentacja Polski nie zakwalifikowała się do finału w niemieckim Landshut. Rok później z kolei finał MŚP miał miejsce w Poznaniu. Tam z kolei, Polska reprezentowana w finale przez Ryszarda Dołomisiewicza, Piotra Śwista i Wojciecha Załuskiego zajęła ostatnie, siódme miejsce. Rok później w Lonigo ponownie nie zobaczyliśmy biało-czerwonych w finale. Ostatni oficjalny finał MŚP w 1993 r. zakończył się dla Polski piątym miejscem. Wtedy jednak Tomasz Gollob był osamotniony, gdyż jego 15 punktów przy zerowym dorobku Piotra Śwista i Piotra Barona nie pozwoliło powalczyć o medal. Ostatnią, oficjalną najlepszą parą świata zostali Szwedzi. Złote medale powędrowały wtedy do Tony'ego Rickardssona, Pera Jonssona i Henrika Gustafssona.
Idea parowa nie umarła, bo chociażby w latach 1994-1998 Drużynowe Mistrzostwa Świata rozgrywano w formie turniejów parowych. O tym jednak w kolejnej części...
![]() |
||||
1.. | Fogo Unia Leszno | |||
2. | Moje Bermudy Stal Gorzów | |||
3. | Betard Sparta Wrocław | |||
4. | RM Solar Falubaz Zielona Góra | |||
5. | Eltrox Włókniarz Częstochowa | |||
6. | Motor Lublin | |||
7. | MrGarden GKM Grudziądz | |||
8. | eWinner Apator Toruń | |||
![]() |
||||
1. | ROW Rybnik | |||
2. | Car Gwarant Kapi Meble Budex Start | |||
3. | Orzeł Łódź | |||
4. | Zdunek Wybrzeże Gdańsk |
|||
5. | Unia Tarnów |
|||
6. | Arged Malesa TŻ Ostrovia Ostrów |
|||
7. | Abramczyk Polonia Bydgoszcz | |||
8. | Cellfast Wilki Krosno | |||
![]() |
||||
1. | Lokomotiv Daugavplis | |||
2. | OK Bedmet Kolejarz Opole | |||
3. | SpecHouse PSŻ Poznań | |||
4. | RzTŻ Rzeszów | |||
5. | Metalika Recycling Kolejarz Rawicz | |||
6. | Wölfe Wittstock | |||
7. | Trans MF Devils Landshut | |||
![]() |
||||
1. | Masarna Avesta | |||
2. | Indianerna Kumla | |||
3. | Lejonen Gislaved | |||
4. | Rospiggarna Hallstavik | |||
5. | Dackarna Mallila | |||
6. | Vetlanda Speedway | |||
7. | Västervik Speedway | |||
8. | Piraterna Motala | |||
9. | Smederna Eskilstuna |
1. | ![]() |
|
2. | ![]() |
|
3. | ![]() |
|
4. | ![]() |
|
5. | ![]() |
|
6. | ![]() |
|
7. | ![]() |
|
8. | ![]() |
|
9. | ![]() |
|
10. | ![]() |
|
11. | ![]() |
|
12. | ![]() |
|
13. | ![]() |
|
14. | ![]() |
|
15. | ![]() |
Patrick Hansen w listopadzie przeniósł się z RzTŻu Rzeszów do Arged Malesa TŻ Ostrovii. Zawodnik w rozmowie z naszym portalem opowiada o tym, jak zmieniły się przygotowania do sezonu 2021 w czasach koronawirusa oraz przedstawił swoje cele zarówno drużynowe jak i indywidualne na ten rok.
Więcej wywiadówPrzed sezonem 2021 w regulaminie pojawił się dość kontrowersyjny przepis jakim jest ograniczenie startów do maksymalnie dwóch lig dla zawodników z PGE Ekstraligi oraz maksymalnie trzech dla przedstawicieli pozostałych szczebli rozgrywkowych w Polsce. Jest to spory cios zarówno dla samych żużlowców jak i lig poza granicami naszego kraju. Dla klubów z Polski natomiast spore ułatwienie.
Więcej felietonówSocial Media to aktualnie jeden z najważniejszych jak nie najważniejszy aspekt marketingowej działalności nie tylko klubów sportowych, ale także firm czy też różnego rodzaju organizacji. Zbliża się koniec 2020 roku, a jak w mediach społecznościowych wyglądają kluby żużlowe? Oto małe podsumowanie działalności drużyn żużlowych w sieci. W pierwszej części skupię się na Facebooku. Które z zespołów posiadają największą liczbę polubień, a które mają ich najmniej?
Więcej artykułów