W CV w rubryce Speedway Ekstraliga Duńczyk Nicki Pedersen ma zaledwie dwa brązowe medale i aż sześć spadków. Zdobywa więcej punktów niż Greg Hancock, ale mniej daje drużynie. Kto ma Nickiego, ten spada - takie hasło obowiązywało już na początku XXI wieku. GKM Grudziądz, Wybrzeże Gdańsk i ZKŻ Zielona Góra kolejno opuszczały ekstraklasę.

Po tych niepowodzeniach Duńczyk przeniósł się do... I ligi, gdzie był gwiazdą RKM Rybnik, a później zaczął triumfować na arenie międzynarodowej. Trzykrotnie został indywidualnym mistrzem świata. Wiele razy wspominał, że czas najwyższy uzupełnić bogatą kolekcję o złoto Drużynowych Mistrzostw Polski. Po 15 latach startów nad Wisłą Pedersenowi nie udało się zrealizować planu. Na dodatek w dwóch ostatnich sezonach jego zespoły nie utrzymały się w Ekstralidze. W tegorocznych rozgrywkach Marma, w poprzednich Wybrzeże.

- Nicki miał problemy jeżdżąc z niektórymi zawodnikami w duecie. Przekonywał, że jeśli partner nie potrafi dotrzymać kroku, on nie będzie zwalniał - zdradza Stanisław Chomski, szkoleniowiec pomorskiej drużyny. - Duńczyk słynie z agresywnego stylu jazdy i skupia się na sobie. Zdobywał jednak bardzo dużo punktów. Wybuchał czasami w parkingu, ale ja wolę impulsywnych walczaków niż lalusiów - dodaje trener, który nadal pracuje w gdańskim klubie.

W sezonie zasadniczym 2013 Pedersen miał piątą średnią biegową (2,264) wśród najlepszych zawodników ligi. - Rzeszowianie spadli, bo nie tworzyli drużyny. Podczas czwartkowego spotkania pracowałem jako komisarz toru. Widziałem jak miejscowi zachowywali się podczas treningów. Prawie ze sobą nie rozmawiali. Nicki w przerwach stał samotny z boku, a jeden z młodych zawodników gwiazdorzył, jeżdżąc na jednym kole. Pedersen nie jednoczył ich, ale on nigdy taki nie był. To najemnik, który idzie tam, gdzie dobrze płacą - mówi surowo były wicemistrz świata Zenon Plech.

- Jaki jest Nicki, każdy w Polsce wie. Zdobywa więcej punktów niż Greg Hancock, ale wkład Amerykanina trudno przełożyć na liczby. W tym sezonie Polonia z Amerykaninem też spadła, ale Greg zawsze pomaga młodym zawodnikom, zarówno na torze, jak i poza nim - podkreśla Władysław Gollob, ojciec Tomasza.

Power - taki pseudonim nosi Duńczyk, przez lata dysponował rewelacyjnym sprzętem. O silnikach, które miał niecałą dekadę temu, krążą legendy. - Gdy startował w Częstochowie nie zdradzał nowinek technologicznych, ale ja jego pobyt w naszym klubie wspominam bardzo dobrze - zastrzega były prezes Włókniarza Marian Maślanka. - W 2008 roku zajęliśmy, z nim w składzie, czwarte miejsce. Jeździł wtedy perfekcyjnie. Znakomicie układała mu się współpraca z Gregiem Hancockiem. W kolejnym sezonie zdobyliśmy brązowy medal. Zawsze był jednak przede wszystkim skupiony na sobie i taka osoba rodzi czasami w drużynie napięcia - przyznaje były szef częstochowskiego klubu.

W poprzednim sezonie w Gdańsku Duńczyk niespodziewanie sprzedał młodszym zawodnikom swoje silniki. - Wymieniał wtedy warsztat i po naprawdę okazyjnej cenie odstąpił starsze jednostki napędowe. Marcel Szymko do dzisiaj śmiga na jego starym silniku - przyznaje trener Chomski.

Mimo minusów Duńczyk bez problemów znajdzie sobie nowego pracodawcę. - Nicki to indywidualista, ale również zawodnik, który gwarantuje dużą liczbę punktów - podkreśla jego rodak, legendarny żużlowiec Hans Nielsen.