Może coś zaśpiewam. Na przykład "Lasciatemi cantare". Byłyby niezłe jaja, gdybym zaaranżował mały występ po finale Grand Prix - mówi Tomasz Gollob w rozmowie z Przeglądem Sportowym na kilkanaście godzin przed inauguracją rywalizacji w Speedway Grand Prix.

W nocy z piątku na sobotę polskiego czasu zainauguruje pan w Auckland swój 20. sezon w Grand Prix. Jeszcze się panu nie znudziło?
- Ciągle chwytam się różnych sposobów, żeby być zmobilizowanym. Co robię? Biegam, jeżdżę na crossie, gram w piłkę, jestem w ciągłym ruchu. Nie mogę inaczej. Zresztą, gdybym się zatrzymał, kości by zastygły i potem bym się już chyba nie ruszył. Trzy lata temu, po kontuzji musiałem dwa miesiące odpoczywać i potem miałem ogromne kłopoty ze złapaniem właściwego rytmu. Ale teraz przygotowania przebiegały normalnie, bez komplikacji.

Szykuje pan jakieś niespodzianki na najbliższy sezon?
- Może coś zaśpiewam. Na przykład "Lasciatemi cantare". Nie mam głosu jak Toto Cutugno, ale daję radę. Często na imprezach charytatywnych daję próbkę swoich możliwości. Byłyby niezłe jaja, gdybym zaaranżował mały występ po finale Grand Prix.

A tak poważnie?
- Zmieniam sylwetkę w trakcie jazdy. W ostatnim sezonie niemal leżałem na kierownicy. Tyłek miałem na początku siodełka, a za mną zostawało jeszcze dość miejsca dla drugiego człowieka. Siedziałem tak, żeby mocniej dociążyć przednie koło. Od kiedy wprowadzono nowe tłumiki, koło ma tendencję do podnoszenia się po starcie, a to przekłada się na mniejszą prędkość. Wolniej dojeżdża się do łuku. W każdym razie mogę ten styl zarzucić, bo znalazłem z tunerem części, które stabilizują koło.

Gollob ma zamiar w tym sezonie zmienić sylwetkę w trakcie swojej jazdy